Kopanie leżącego czyli kopanie leżącego
Drogi Watsonie – odwracając się od telewizora zwrócił się do przyjaciela Holmes – co możesz powiedzieć o autorze słów piosenki wykorzystanej w tej reklamie?
Przepraszam… – wybudzony z drzemki Watson półprzytomnym wzrokiem powiódł po pokoju – Czy mówiłeś coś do mnie? Reklamie? Jakiej reklamie?
– Reklamie McDonald’s. Co możesz powiedzieć o autorze słów piosenki? Och, widzę, że znowu usnąłeś nad szklaneczką whisky… No tak… Pozwolisz więc, że włączę tę reklamę raz jeszcze.
Do tej pory Żywiec Zdrój za punkt honoru stawiał sobie wylądowanie w lodówce u młodej mamy. Albo u przyszłej młodej mamy. Bo Żywiec Zdrój jest „produktem polecanym przez Instytut Matki i Dziecka w żywieniu niemowląt i dzieci, mam karmiących i kobiet w ciąży”. Do tego jeszcze Żywiec w patriotyczno-ekologicznym zrywie sadza drzewa. I to całymi milionami. Co bardzo pochwalam, ponieważ jak być może wiecie, ja bezkrytycznie wierzę markom, które chwalą się swoją bezinteresowną działalnością na rzecz społeczeństwa.
Wczoraj ruszyła jednak kampania, w której Żywiec wydaje się zrywać z tym wizerunkiem – zamiast do lodówki (przyszłej) miejskiej eko-mamy, nowy produkt firmy – Żywioł – ma najwyraźniej trafić do motocyklowych sakw największych harley-zakapiorów.
W radio natknąć się można na piosenkę o wzdęciach, będącą jednocześnie piosenką o leku na wzdęcia. Niestety, mimo że grana jest ona często do wyrzygania (co w zasadzie wymagałoby równoległego puszczania piosenki o leku na nudności), wciąż nie udało mi się zapamiętać nazwy tego leku. Może ktoś podpowie?
Gość, który stworzył tę reklamę chyba nigdy nie miał psa. Albo miał psa, ale sukę. Albo psa-impotenta.
Albo psa-przewodnika. To by go tłumaczyło.
O rany! Coś mi stanęło w gardle!
