Be-Er-Wu drogie, w swoim wierszyku
Masz chyba pewien nadmiar stolików.
W dodatku wątpię, czy do stolika
Rym jest najlepszy z gazetownika,
Lecz jako że ja pomagać lubię
Łapcie rym lepszy – tu, na jutjubie!
PS1. Wyjaśnienie „z gazetownika” przynosi seans z oryginalną reklamą Black Red White.
PS2. „Pozostańmy”, ponieważ poprzedni tekst.
Wiadomości TVP już raz na Maltretingu gościły – jakiś rok temu. Wtedy potraktowałem je z perspektywy naukowej: zebrałem materiał badawczy, posegregowałem go, przeanalizo… Może nie przesadzajmy, właściwie analiza i wyciąganie wniosków okazały się zupełnie zbędne, materiał mówił sam za siebie. Niemniej jednak próba była zdecydowanie naukowa. Dzisiaj z kolei…
Cóż, ujmę to tak: myślę, że Jacek Kurski, jako zagorzały miłośnik twórczości Jacka Kaczmarskiego i Zenka Martyniuka, powinien mój tegoroczny zryw docenić. Nie, żeby od razu polubić – ale docenić. Jako kolega po fachu. Czy też właściwie jako kolega po amatorze.
Rzadko się zdarza, żeby marka tak wiernie wypełniała zobowiązanie, jakie sformułowała w swoim reklamowym haśle. Herbacie Loyd ta sztuka się udała.
Bo istotnie mamy tu do czynienia ze sztuką. Albo właściwie ze sztuczką.
Sami zresztą zobaczcie.
Znaczy mam na myśli, że szczera reklama pachnie oksymoronem. Trochę pachnie. A nie, że szczera reklama mBanku pachnie oksymoronem. Trochę.
