Pewnego dnia, nie tak dawno temu, szedłem sobie kulturalnie ulicą – a właściwie szedłem jeszcze bardziej kulturalnie, bo chodnikiem – gdy nagle mój wzrok złowił Makłowicz. Makłowicz Robert, sympatyczny kucharz rodem z telewizji, zerkał na mnie z billboardu oczyma wielkości podeszwy mojego buta i inspirował.
Inspirował do zadawania sobie ciekawych pytań – na przykład takich: czy plecy mogą się wybrzuszyć? Czy można się żołądkować przez dwunastnicę? Albo głowić się nad odbytem?
Odpowiedź na te wszystkie pytania brzmi zapewne „tak”, bo z reklamy Tesco, z której to właśnie spoglądał na mnie pan Robert, dowiedziałem się, że można ręczyć twarzą.
Żeby ręczyć twarzą, trzeba mieć twarz zręczną.
Do tej pory co prawda myślałem, że „ręczyć” ma jakiś związek z niemiłym zwyczajem odcinania komuś ręki, jeśli ów ktoś sprzeciwił się siódmemu przykazaniu. W takim wypadku – jak przypuszczałem – „ręczyć za kogoś” znaczyłoby tyle co ręczyć za kogoś… tym… no… po prostu ręką. Ale najwyraźniej jestem anatomicznie zacofany i ręczyć można także twarzą.
Teraz nie pozostaje nic innego, jak tylko poczekać na reklamę Tesco z jakimś znanym piłkarzem. Może dowiemy się wtedy, czy można ręczyć także nogą?
